donderdag 27 februari 2014

Weer gered

Het gaat niet echt goed met Sijntje. Vorige week werd ze gered door de Cerenia maar het effect ervan werd met de dag minder. Ik haal al weken allerlei kunstgrepen uit om haar aan het eten te houden maar het wordt steeds moeilijker. Vandaag lustte ze zelfs de brokjes niet meer en heb ik maar een beetje dwangvoeding (Isogel met Convalescence Diet met een spuitje met een wat dikker tuutje) gegeven in de hoop haar weer over een drempel te krijgen. Dit lukte vandaag dus niet, meer dan een hapje makreel uit olie en een paar stukjes rosbief die Huibert maar even gauw voor haar heeft gehaald kregen we er niet in. Alle soorten blikjes, kuipjes en zakjes vindt ze maar één keer interessant en bij een tweede keer wil ze het al niet meer. Zo kon het niet dus naar de dierenarts. Ze heeft weer een vochtinfuus kregen én een injectie tegen de misselijkheid. Thuisgekomen gierde ze van de honger en heeft ze weer aardig de schade ingehaald. Helaas werkt deze injectie maar 24 uur en vanaf zaterdagochtend moeten we het weer doen met de Cereniatabletjes. Mogelijk mag ze die anti-misselijkheidsinjecties vaker krijgen maar het is wel duidelijk dat we Sijntje gaan verliezen. Ze heeft recht op kwaliteit van leven! Het gekke is dat ze er nog fantastisch uitziet, ze is zelfs nog niet afgevallen en ze maakt gelukkig nog veel spinuren.
Na haar injectie had ze zoveel trek dat ze op haar hapje aanviel terwijl haar achterpootjes nog languit in een mandje lagen. De dierenarts gaf als advies om haar nu steeds maar een klein beetje te geven. Het is dus weer tijd voor een paar stukjes rosbief. Ik hoop zo dat dit lukt!




vrijdag 21 februari 2014

De wanhoop slaat meer dan eens toe en vandaag helemaal maar we zijn gered door Cerenia

Ieder hapje dat ik vandaag voor Sijntje maakte, werkelijk allemaal verschillende blikjes, soorten vlees, wilde ze niet eten. Alleen brokjes, net zoals vnl. gisteren. Alleen dan kan haar geen Isogel geven en komt het eten eruit als diarree of ze raakt verstopt. Gelukkig kwam het eruit als diarree maar omdat Sijntje helaas bijna altijd al onzindelijk is met haar ontlasting maakt ze er een flinke troep van. Zij heeft dan ook twee mandjes om in de bivakkeren dan heeft ze de beste kans dat ze nog een schone over heeft voordat ik de boel heb kunnen verschonen.
Maar het zieligste vandaag was dat Sijntje mekkerde van de honger, ze had gisteren voor de nacht nog even een kwart tabletje Mirtazipine gehad, en enthousiast naar ieder stukje eten af liep maar zo goed als niets at. Op een gegeven moment had ik iets met tonijn van Almo gemaakt; zij erop af en ze deinsde terug alsof ze een klap tegen haar snuitje kreeg en dit resulteerde in spugen.
Uiteraard was het vandaag vrijdag :-( en ik wist het even niet meer. Zoals ik eerder al aangaf heb ik geen enkele ervaring met een kat die echt lijdt aan nierfalen. Ik denk ook wel eens dat de diagnose nierfalen vaak te vroeg wordt gesteld. Sijntje is de enige kat die ooit meer dan normaal gedronken en geplast heeft. Omdat ze nog wel brokjes wilde, bedacht ik dat ik haar dan de isogel met een dikke spuit kon gaan voeren. Die had de dierenarts vast wel voor me. Ook had ik meer zalm en soorten tonijn uit blik nodig dus er moesten boodschappen worden gedaan. Omdat mogelijk wat extra vocht in haar lijfje ook positief zou kunnen uitpakken, zijn we 's middags ook nog met haar naar de dierenarts gegaan voor een vochtinfuus. Ik wil geen enkele kans op welzijn voor ons poppetje laten liggen. En het was maar goed dat we gingen want er bleek nog een beter medicijn dan de Mirtazipine tegen misselijkheid te bestaan. Cerenia! Jippie en dat werkt!!! Ze heeft vanavond ouderwets zitten eten van een portie gekookte kabeljauw! Voorlopig is de druk weer van de ketel. Ook hebben we een tas vol met allemaal verschillende zakjes en blikjes dieetvoer voor nierpatiëntjes meegenomen. Het gaat me meer om de andere smaakjes dan dat dit zo goed voor haar niertjes zou zijn. Dat zei de dierenarts waar ik gisteren ook al wat soorten haalde ook al. Áls ze maar eet! De dikke spuit voor het dwangvoeren van de Isogel is er eentje die eigenlijk bedoeld is voor konijntjes. Nou, voor sijntjes werkt dit ook. Ik had een prutje gemaak van sondevoeding (Convalescence diet), warm water en de geweekte Isogel, Sijntje in een handdoek en slikken maar. Het werd een troep, Sijntje was - heel even - niet blij met me maar samen met het kwartje van de Cerenia tegen de misselijkheid heeft ze er de rest van de dag profijt van gehad.

We zijn nu meer dan 24 uur verder en Sijntje eet me de oren van het hoofd. Heerlijk en het fijnste is ook nog dat ze weer gezonde dingen eet als Carnibest en soorten vlees zonder dat ik het hoef op te leuken met allerlei smaakjes op basis van E-nummers (de geur- en smaakstoffen). Wat een feest!



Sijntje ziet er nog steeds prachtig uit maar we zijn ons wel nog meer bewust dat er ooit een einde gaat komen aan alle trucs om haar voldoende kwaliteit van leven te geven. Deze week is er een oudere Somalikater overleden. Hij was eerder ook flink ziek van nierfalen maar heeft zich fantastisch hersteld en nog meerdere jaren van het leven kunnen genieten. Helaas bleek maandag, na een zorgwekkend weekend, dat hij darmkanker had. Gelukkig hebben deze mensen een uitstekende dierenarts die zei: 'Laat zijn overlijden geen drama worden!' Hij is met zijn mensen mee terug naar huis gegaan en later kwam de dierenarts om hem thuis te laten inslapen.
Ik had me zo voorgenomen om Sijntje nog een flinke tijd kwaliteit van leven te kunnen geven door zelf thuis vochtinfusen te gaan geven maar ik ben bang dat we daar niet ver mee komen. Ze heeft meer nodig dan alleen vocht. Volgens de dierenarts doet Sijntje het trouwens helemaal niet gek voor een diertje w
aarbij zo lang geleden al nierfalen was vastgesteld.

donderdag 20 februari 2014

Ipakitine

Vandaag heb ik wat nierdieetvoer voor Sijntje gehaald. Ik was gisteren gestart met het geven van Ipakitine. Helaas viel dat goed tegen. Het is een middel dat fosfaten remt en dat is weer beter voor de nieren maar het 'smakelijke' ervan waarover ik gelezen had. Omdat ze de meeste hapjes die ik haar geef niet opeet, geef ik dat uiteindelijk aan de andere dieren. Het lijkt me niet echt goed voor de andere katten dus onze grote en zeer oude Eesz wordt nu goed verwend. Ik heb de indruk dat iedere keer een totaal ander hapje het beste aanslaat bij Sijntje vandaar dat dieetvoer, waar ik normaal een tegenstander van ben, zijn nut kan betekenen. Morgenochtend krijgt ze alleen haar nieuwe kwartje Mirtazipine wanneer haar ontbijt er niet goed genoeg in gaat. In principe mag ze haar nieuwe kwartje dan wel al weer maar de vorige keer heeft ze het er ook vier dagen op gedaan en ieder beetje minder medicijnen is meegenomen. Ik heb geen nieuwe foto's van Sijntje. Ze zit of bij mij op schoot of ze ligt in haar mandje (met een warmteplaatje eronder).

Dit plekje tegen de radiator aan is inmiddels ook door de anderen ontdekt dus dat is niet meer exclusief voor Sijntje. Gelukkig zijn er hier heel wat aangename kattenplekjes en voor Sijntje maak ik de plekjes doe speciaal voor haar zijn dag en nacht lekker warm. Lang leven de warmteplaatjes van Snugglesafe. Ze blijven langer dan acht uur warm!
Deze foto is van december jongstleden.
 

vrijdag 7 februari 2014

Het extra nut van een vochtinfuus

Gisteren wilden we met Maverick naar de dierenarts voor een extra vaccinatie (rabiës) omdat hij over een paar weken naar een buitenlandse show gaat en op het laatste moment hebben we Sijntje ook meegenomen omdat we toch al gingen én ze niet optimaal van haar ontbijt had gegeten. Het ging de laatste dagen wisselend met haar eetlust (aan het knuffelen en spinnen mankeert het haar zelden) waardoor ik bedacht dat ze mogelijk haar pilletje voor de eetlust had uitgespuugd want zo'n 1,5 dag later reageerde ze niet al te slecht op een nieuwe. Inmiddels zit ze nu ook op haar derde dag van een antibioticakuur Clavaseptin omdat ze weer wat vol in haar keeltje zat, rochelde en proesterig werd. Vroeger had ze dit vaak en stelde ik het inzetten van een kuur altijd zo lang mogelijk uit. Ze kreeg dan altijd Doxoral. Dit hielp meteen maar de kwaal kwam altijd weer terug. Toen ze een keer Clavaseptin tegen een blaasontsteking kreeg, was haar eigenlijk altijd wel aanwezige rocheltje ook meteen wel én bleef weg. Tot deze week dan.
In de loop van de dag heeft Sijntje wel wat gegeten maar alleen maar liflafjes, geen ordentelijk kattenvoer. Ze krijgt dan ook te weinig Isogel binnen, iets dat ze nodig heeft om te voorkomen dat ze obstipatie oploopt. Helaas niet gelukt dus want vanmiddag begon en bleef ze persen, nadat ze toch een flinke drol had geproduceerd. Gelukkig weet ik dat ik haar dan Novacam mag geven. Daardoor voelt haar buik minder akelig aan en doorbreekt ze de perscyclus. Ze ligt nu, op een handdoek want ze lekt, bij me voor de laptop te spinnen. Ze heeft net wat junkfood met water en Isogel gegeten in de hoop dat buikje weer rustig wordt. Persen doet ze gelukkig al een aantal uren niet meer.
Ik heb erg weinig ervaring de verzorging van een nierpatiëntje en wilde graag meer weten over bijv. hoe ik zelf kon vaststellen of Sijntje extra vocht nodig had. Dat haar huid weer redelijk vlot moet terugzakken wanneer je het optilt, weet ik maar wat is redelijk vlot? De leeftijd speelt hier ook een rol bij. Het voordeel van een onderhuids infuus is dat het vocht dan door het lichaam wordt opgenomen. Het beste is natuurlijk via het eten maar wanneer de nieren extreem slecht werken, verdwijnt dit vocht meteen weer. De dierenarts zei dat een vochtinfuus ook wanneer er geen sprake is van uitdroging geen kwaad kan dus we kregen Sijntje met twee vochtbulten op haar schouders weer terug mee naar huis. Ook bleek ze een paar ons te zijn aangekomen. Echt heel goed voor een katje met nierfalen. Het eten ging 's middags weer wat beter maar in de loop van de dag heb ik de meest rare fratsen moeten uithalen om er voldoende in te krijgen. Uiteindelijk at ze van een prutje bestaande uit gekookte kippenlevertjes, Carnibest, zalm, Convalescense Diet en een beetje Isogel. Al met al was de hoeveelheid Isogel te klein geworden waardoor haar darmen in de problemen kwamen. Ik heb even overlegd met de mensen van onze Dierenkliniek in Bloemendaal over het evt. vaker geven van de Mirtazipine. Dit zou niet het gewenste effect geven maar wel voor ongewenste bijwerkingen kunnen zorgen. Dat doen we dus maar niet. Omdat ze gistermiddag na het vochtinfuus wel even weer even goed gegeten had, zou dat een aanwijzing zijn dat een vochtinfuus voor haar wel een opkikker is en dat we Sijntje dan dagelijks thuis een infuus zouden gaan moeten gaan geven. Alleen ik en naalden, dat zijn twee verschillende dingen. Ik kan het al niet eens op tv zien, en dan is het nep, bij mezelf of onze dieren, laat staan een naald in mijn katje steken... Wat ben ik blij dat Huibert er ook is. Als hij nu prikt, houd ik Sijntje wel vast en het infuus hangen we in de kroonluchter. De euforie van gisteren over het aankomen van die paar onsjes is al weer danig gezakt en ik heb het gevoel dat we het nu gaan verliezen. Ze ligt nog steeds bij me op schoot maar ze ligt niet te spinnen en dat is voor haar een veeg teken.





Deze foto is van vorige week. Samen met Nieckje bij me op schoot.

Ik heb heel veel leuke foto's van Sijntje. Eigenlijk ziet ze er nu ook nog best goed uit maar ze voelt zoveel anders aan.

Uit de oude doos:

Sijntje is een warmteaanbidster, dus een warme waterkoker voldoet prima aan haar wensen.


Haar geliefde koepeltje. Het staat nu in het felarium met een extra mandje in het groene mandje. 


Sijntje als kitten

Het felarium. We noemen deze ruimte die ooit voor kittens bedoeld was, het hok. Nu is het ideaal voor Sijntje om haar bijv. in alle rust allerlei lekkere hapjes te geven zonder dat Jack kans ziet zichzelf nog dikker te eten.