Oef, weer gelukt

Vanmorgen kreeg ik er geen eten in bij Sijntje en het was eigenlijk nog een dag te vroeg voor haar kwartje Mirtazapine (de Cerenia krijgt ze dagelijks) maar met vasten wordt ze alleen maar misselijker dus we moesten wel. Omdat het stukje Cerenia te veel uit elkaar was gevallen, deed ik dit in een stukje eten (iets vissigs uit een kuipje) met de bedoeling haar dit te laten doorslikken. Dit ging natuurlijk helemaal niet goed en ik was ook nog zo slim maar-niet-heus om daar het kwartje Mirtazapine in te doen. Het is gelukt maar leuk was anders. Een volgende keer pakken we dat toch anders aan en anders gooi ik zo'n verkruimeld stukje pil maar weg. Maar alle moeite was niet voor niets - Sijntje heeft weer gegeten en niet een muizenhapje maar echt een flinke hoeveelheid. Eerder weigerde ze de fijngesneden sucadelap, de tonijn uit blik en de Carnibest was ook al niets geworden. Om haar uit deze vicieuze cirkel van misselijkheid en niet-eten te krijgen heb ik haar wat later ca. 18 cc Convalescence Diet gegeven. Tussendoor een paar knuffelsessies bij mij op schoot - die zijn vast ook goed voor de eetlust - en nu ze goed gegeten heeft kan mijn dag kan niet meer stuk! Met Eesz en Polly heb ik een heerlijke boswandeling gemaakt en op dit moment ligt de dikke Jack over mijn arm voor de laptop. Comfortabel is anders maar hij is zo gelukkig. Nieckje ligt spinnend op de rugleuning van mijn stoel en Maverick kijkt Jack weh omdat hij vindt dat hij aan de beurt is. We hebben twee ex-dekkaters maar we kijken uit naar een nieuwe rode vriend. Sijntje's Rode Vriend was Rooster en het arme kind moet het al vijf jaar zonder haar love-of-her-life stellen. Toen zij hem als halfwas katertje voor het eerst zag, was het van haar kant liefde op het eerste gezicht. Andersom was het minder heftig maar tolerant als Rooster altijd was, hebben ze tien goede jaren samen gehad. De kans is erg klein dat wij op korte termijn nog een sorrel kater zullen vinden want ik vraag me af hoe Sijntje dan op hem zou reageren. Waar zij als kittens was opgegroeid liep een lieve sorrel Somali rond en dit moet de reden zijn geweest dat zij, toen ze bij ons uit haar reismandje stapte en Rooster zag, meteen zonder enig voorbehoud op hem afstapte. Ik weet nog dat Rooster dit eng vond en hij dekking zocht in het mandje waar zij net was uitgestapt. Natuurlijk ging zij hem achterna dat mandje in. We hebben toen Rooster maar even ontzet en alles is goedgekomen ;-)

Rooster en Sijntje hebben samen zeven kinderen gekregen. Helaas is Sijntje geen grootouder geworden want het eerste poesje waarmee mensen een nestje zouden fokken, 'mocht' buitenspelen en is doodgereden. Het tweede poesje zouden wij zelf houden maar Evie bleek niet om te kunnen gaan met onze toenmalige zilver Abessijntjes. We hebben haar weggegeven voordat ze volwassen was. Haar vrouwtje heeft een mooi schilderij van haar gemaakt wat hier aan de muur hangt.

Het gaat helemaal niet zo gek

Op dit moment dan want gisteren kreeg ik haar echt niet aan het eten en heb ik haar een 20cc sondevoeding moeten geven om haar er doorheen te krijgen. Met 'er' bedoel ik dus die misselijkheid. Ik geef haar nu iedere morgen vaste prik een halfje van de Cerenia (16mg) en om de drie dagen een kwart Mirtazapine (15mg). Soms iets eerder want ik heb de indruk dat lang niet altijd dat minitabletje wel wordt doorgeslikt. Ik heb er eens eentje uitgespuugd met wat speeksel op een raam gekleefd aangetroffen en dan kan je wel heel erg lang wachten op het zo dringend nodige effect.
Ik vind Sijntje iets minder actief maar wanneer ik haar oppak en op schoot neem, spint ze alles bij elkaar al blijft ze niet meer zo lang als ze eerder deed. Als ik dan zes uur zou blijven zitten, zou zij ook zes uur blijven. Ze heeft nu wel een luchtje maar ik ben daar blij om ;-) Omdat ze amper wat Isogel tegen de obstipatie binnenkrijgt, kan ze weer verstopt raken en dat heeft ook een averechts effect op haar eetlust. Het bleek dat ze een paar harde droge keuteltjes in haar mandje had gedeponeerd en daar doodleuk op is gaan liggen slapen. Gelukkig wordt haar vacht niet echt vies van dit soort keuteltjes.
Onlangs heb ik een gigantische hoeveelheid allemaal verschillende blikjes kattenvoer zoals dat van Almo, Shesir etc. ingekocht en in de supermarkt allerlei blikjes vis voor menselijke consumptie want dat type eten, iedere hap wel van een ander soort, ging er toen behoorlijk goed in. Maar nu dus helemaal niet meer en de anderen raken helemaal verwend en verliezen hun gezonde eetgewoontes. Gelukkig zijn dit blikjes zonder kleur-, geur- en smaakstoffen want eenmaal daaraan gewend, vooral de brokjes staan erom bekend dat ze vol lokstoffen zitten, is de weg terug niet meer voor ieder dier mogelijk. Te vaak heb ik gehoord dat mensen met meerdere katten, wanneer er eentje nierfalen krijgt en op dieetvoer wordt gezet, het advies krijgen om alle katten maar op hetzelfde dieetvoer te zetten. Wel makkelijk voor de mens en goed voor de omzet van de dierenartspraktijk maar voor de gezondheid van de katten is het de achterdeur uit. Het is dan wachten dat een van de vele (kijk naar eens hoeveel soorten er bestaan) droogvoer gerelateerde kwalen ontstaat, zoals blaas- en darmproblemen, diabetes, gebitsproblemen, nierfalen door een infectie vanuit een ontstoken bekje etc. en je kan toch moeilijk de dieren allemaal verschillende soorten dieetvoer voorzetten!
Sijntje at helemaal niet al te slecht van het droogvoer dat ik in huis had maar dit slaat helaas ook niet meer aan. Ik heb nog andere soorten gehaald, zelfs twee proefzakjes nierdieetvoer van mijn dierenarts, maar helaas, niets van dat smaakte haar. Nu waren de vorige brokjes kittenbrokjes die Donna op de laatste show had gewonnen dus ik ga dit soort maar bij de dierenwinkel halen. Kittenbrokjes hebben gelukkig niet die verzuurders die wel aan het voer voor volwassen katten wordt toegevoegd om blaasgruis te voorkomen. Katten die rauw en vers eten krijgen veel meer dierlijke eiwitten en vocht binnen zodat voor deze dieren het krijgen van blaasproblemen een hele grote uitzondering is.
Sijntje was altijd een van de enthousiastste Carnibesteters hier maar dit is helemaal over. Momenteel is gekookte kip in rijst met veel vocht iets wat er het beste ingaat. Zelfs met wat Isogel. De rosbief hebben we maar aan de anderen opgevoerd want dit is ook uit de gratie. Tot mijn verbazing blijft ze enthousiast over de rauwe kippennekjes. Voor haar hak ik die dan fijn. Dat ga ik straks voor haar maken.

Geen nieuwe foto's want ze doet eigenlijk niets anders dan in haar koepelmandje slapen en bij mij op schoot zitten.

Deze foto is van oktober 2012. Tijdens die vakantie kreeg zij voor het eerst - onder toezicht - de vrijheid in de tuin (ik was vergeten een deur te sluiten en Sijntje kwam uit zichzelf naar mij toe). Omdat het in principe vrij stabiel met Sijntje is, heb ik toch nog wat (een tikje irreële) hoop gekregen dat we met haar onze vakantie in augustus gaan halen. Dan hebben we weer een vakantiehuisje met een doggy-proof afgesloten tuin en mag zij daar lekker rondscharrelen. Onze grote witte hond Eesz loopt ook op haar laatste pootjes en voor nu zijn we dankbaar voor iedere extra dag en dan helemaal wanneer ze volgende week haar 15e verjaardag haalt en daarna gaan we weer voor iedere extra dag maar ook met dezelfde hoop dat ze, net als Pici vorig jaar, toch nog een keer van de boswandelingen in de bossen pal naast ons vakantiehuisje kan genieten (en wij van en met haar).

Voor wie de verrukkelijke Eesz niet kent. Eeszje is een Kuvaszdame, een Hongaarse Berghond.

Wij saampjes in het bos naast Patricia's trimsalon in Wijk aan Zee.