Het gaat helemaal niet zo gek

Op dit moment dan want gisteren kreeg ik haar echt niet aan het eten en heb ik haar een 20cc sondevoeding moeten geven om haar er doorheen te krijgen. Met 'er' bedoel ik dus die misselijkheid. Ik geef haar nu iedere morgen vaste prik een halfje van de Cerenia (16mg) en om de drie dagen een kwart Mirtazapine (15mg). Soms iets eerder want ik heb de indruk dat lang niet altijd dat minitabletje wel wordt doorgeslikt. Ik heb er eens eentje uitgespuugd met wat speeksel op een raam gekleefd aangetroffen en dan kan je wel heel erg lang wachten op het zo dringend nodige effect.
Ik vind Sijntje iets minder actief maar wanneer ik haar oppak en op schoot neem, spint ze alles bij elkaar al blijft ze niet meer zo lang als ze eerder deed. Als ik dan zes uur zou blijven zitten, zou zij ook zes uur blijven. Ze heeft nu wel een luchtje maar ik ben daar blij om ;-) Omdat ze amper wat Isogel tegen de obstipatie binnenkrijgt, kan ze weer verstopt raken en dat heeft ook een averechts effect op haar eetlust. Het bleek dat ze een paar harde droge keuteltjes in haar mandje had gedeponeerd en daar doodleuk op is gaan liggen slapen. Gelukkig wordt haar vacht niet echt vies van dit soort keuteltjes.
Onlangs heb ik een gigantische hoeveelheid allemaal verschillende blikjes kattenvoer zoals dat van Almo, Shesir etc. ingekocht en in de supermarkt allerlei blikjes vis voor menselijke consumptie want dat type eten, iedere hap wel van een ander soort, ging er toen behoorlijk goed in. Maar nu dus helemaal niet meer en de anderen raken helemaal verwend en verliezen hun gezonde eetgewoontes. Gelukkig zijn dit blikjes zonder kleur-, geur- en smaakstoffen want eenmaal daaraan gewend, vooral de brokjes staan erom bekend dat ze vol lokstoffen zitten, is de weg terug niet meer voor ieder dier mogelijk. Te vaak heb ik gehoord dat mensen met meerdere katten, wanneer er eentje nierfalen krijgt en op dieetvoer wordt gezet, het advies krijgen om alle katten maar op hetzelfde dieetvoer te zetten. Wel makkelijk voor de mens en goed voor de omzet van de dierenartspraktijk maar voor de gezondheid van de katten is het de achterdeur uit. Het is dan wachten dat een van de vele (kijk naar eens hoeveel soorten er bestaan) droogvoer gerelateerde kwalen ontstaat, zoals blaas- en darmproblemen, diabetes, gebitsproblemen, nierfalen door een infectie vanuit een ontstoken bekje etc. en je kan toch moeilijk de dieren allemaal verschillende soorten dieetvoer voorzetten!
Sijntje at helemaal niet al te slecht van het droogvoer dat ik in huis had maar dit slaat helaas ook niet meer aan. Ik heb nog andere soorten gehaald, zelfs twee proefzakjes nierdieetvoer van mijn dierenarts, maar helaas, niets van dat smaakte haar. Nu waren de vorige brokjes kittenbrokjes die Donna op de laatste show had gewonnen dus ik ga dit soort maar bij de dierenwinkel halen. Kittenbrokjes hebben gelukkig niet die verzuurders die wel aan het voer voor volwassen katten wordt toegevoegd om blaasgruis te voorkomen. Katten die rauw en vers eten krijgen veel meer dierlijke eiwitten en vocht binnen zodat voor deze dieren het krijgen van blaasproblemen een hele grote uitzondering is.
Sijntje was altijd een van de enthousiastste Carnibesteters hier maar dit is helemaal over. Momenteel is gekookte kip in rijst met veel vocht iets wat er het beste ingaat. Zelfs met wat Isogel. De rosbief hebben we maar aan de anderen opgevoerd want dit is ook uit de gratie. Tot mijn verbazing blijft ze enthousiast over de rauwe kippennekjes. Voor haar hak ik die dan fijn. Dat ga ik straks voor haar maken.

Geen nieuwe foto's want ze doet eigenlijk niets anders dan in haar koepelmandje slapen en bij mij op schoot zitten.

Deze foto is van oktober 2012. Tijdens die vakantie kreeg zij voor het eerst - onder toezicht - de vrijheid in de tuin (ik was vergeten een deur te sluiten en Sijntje kwam uit zichzelf naar mij toe). Omdat het in principe vrij stabiel met Sijntje is, heb ik toch nog wat (een tikje irreële) hoop gekregen dat we met haar onze vakantie in augustus gaan halen. Dan hebben we weer een vakantiehuisje met een doggy-proof afgesloten tuin en mag zij daar lekker rondscharrelen. Onze grote witte hond Eesz loopt ook op haar laatste pootjes en voor nu zijn we dankbaar voor iedere extra dag en dan helemaal wanneer ze volgende week haar 15e verjaardag haalt en daarna gaan we weer voor iedere extra dag maar ook met dezelfde hoop dat ze, net als Pici vorig jaar, toch nog een keer van de boswandelingen in de bossen pal naast ons vakantiehuisje kan genieten (en wij van en met haar).

Voor wie de verrukkelijke Eesz niet kent. Eeszje is een Kuvaszdame, een Hongaarse Berghond.

Wij saampjes in het bos naast Patricia's trimsalon in Wijk aan Zee.