zondag 7 september 2014

Fabelhaft ende Fantastico!! Sijntje heeft weer een volle buik.




Sijntje krijgt van die warmteplaatjes van me bij haar mandje en de anderen weten dit ondanks de zomerse warmte ook te waarderen. Sijntje ligt achterin tegen eentje aan.


Iedereen die te maken heeft gehad met een ziek of zeer oud dier met een slechte eetlust kent de gevoelens van wanhoop wanneer het niet lukt om je dier te laten eten. Wanneer dit niet lukt, wéét je dat het einde echt gaat naderen. In de afgelopen jaren hebben we al zo vaak afscheid van een dier moeten nemen. Het blijft altijd ongelooflijk moeilijk om het besluit te nemen om je dier te laten euthanaseren. Te lang doorsukkelen met te weinig kwaliteit van leven mag je je dier niet aandoen maar het te snel opgeven en in principe je dier de kans op nog een x-periode kwaliteit van leven te ontnemen, mag ook niet. Een van de vuistregels is - luisteren naar je dier. Wil het zelf nog verder? En - heb je werkelijk alles geprobeerd?

Toen onze mooie Rooster stervende was en ik in tranen en wanhopig bij een vriendin aan de telefoon hing omdat hij helemaal niets meer wilde eten, vroeg zij mij: "Wat denk je dat hij zelf zou willen?" Dit zal ik nooit vergeten, wat was dat een goed advies van Rudolphine! We hebben onze Rooster die dag laten gaan. Het is al zes jaar geleden en het verdriet zal helaas nooit overgaan. Hij was te jong.

De laatste dagen ging het eten bij Sijntje behoorlijk moeizaam en een van de bijkomende gevolgen is dat ze dan weer obstipatie ontwikkelt omdat ze Isogel door haar eten moet hebben. Gisteren is ze bevallen van twee mini-keuteltjes en heeft ze wat Isogel binnengekregen dus ik heb/had goede hoop dat ze vandaag er geen narigheid van gaat krijgen. Vanaf vrijdagavond geef ik haar, naast haar gewone pillen, ook een klein stukje van een pilletje Darmmild van Wapiti. Ik heb een proefverpakking voor haar aangevraagd omdat dit middel een gunstig effect op de stoelgang zou kunnen hebben. Het is dus voor mensen bedoeld en het is best eng om zoiets uit te proberen maar laxeermiddelen zijn een drama bij Sijntje. De laatste keer bevuilde ze zich doorlopend en als het iets langer had geduurd was de balans tussen kwaliteit van leven en hoop op verbetering echt doorgeslagen naar moeten laten inslapen. Gelukkig kwam Sijntje er doorheen naar heel veel uren lekker bij mij in een soort draagzak op schoot hebben liggen spinnen. Nu ligt ze er ook zo weer bij. Niet in handdoeken omdat ze vies zou zijn maar in mijn nieuwe wollen omslagdoek (we zijn allebei koukleumen).


Vanmorgen ontdekte ik dat de Cerenia op was. Van de week was ik nog van plan om dat te halen samen met de Incurin tegen incontinentie voor Eesz maar toen bleek dat er voor haar nog zo'n doosje was, ben ik de hele Cerenia voor Sijntje vergeten. Het wordt ook zo onlogisch verpakt. De grootste verpakking bestaat uit vier tabletjes. Die van 24 mg breek ik in vieren zodat zij de juiste dosering krijgt en zo kan je er gelukkig langer mee voort. Zonder Cerenia was het onmogelijk om haar iets te laten eten, vannacht was er ook al geen kruimel ingegaan, dus ik ging uitzoeken bij welke dierenarts ik dit middel (het is natuurlijk zondag) kon afhalen. De dienstdoende dierenarts deed niet moeilijk, soms willen ze namelijk per se dat je met je diertje langskomt op consult, niet leuk voor het dier en je portemonnee, maar Huibert was ondertussen aan het zoeken geslagen. Laat hij toch nog één tablet van 16 mg vinden! Ik kon geen houdbaarheidsdatum vinden en op het zakje stond dat het van juni 2013 was. Zo lang geven we haar dit middel dus al tegen de misselijkheid. Maar het is een wondermiddel. Als de misselijkheid ook onderdrukt wordt, eet ze uitstekend, zelfs meer dan wie van onze andere katten, uitgezonderd Jack dan. En dan zijn we weer uit de vicieuze cirkel want een volle maag onderdrukt ook misselijkheid.

Met een paar dierbare foto's van mij met Knuffelsijn.


Omdat Sijntje zo goed als 'bij me woont' moeten we soms stapelen want de anderen willen natuurlijk ook op schoot. De andere katten zijn Maverick en Jack.




maandag 1 september 2014

Sijntje voelt af en toe zo koud aan




Sijntje was altijd al een koukleum maar met lekkere mandjes en haar eigen inventiviteit kwamen we altijd een heel eind.


Deze gewoonte van Sijntje heeft ons heel wat waterkokers gekost. Het kwam goed uit dat de waterkokers van de 'I love Holland' serie, het thema van onze keuken, een iets boller deksel heeft waardoor ze met deze gewoonte is gestopt. Maar goed ook dat ze dit niet meer probeert want ze is wel heel erg zwak aan het worden. Ze valt best vaak. Dat deed ze al voordat ze Diazepam voor een betere eetlust kreeg. Ik heb de dosering verlaagd en ze heeft de dagen daarna best goed gegeten. Vandaag vind ik haar minder, reden waarom ik hier wat aantekeningen maak.
Af en toe gaf ik haar al een handwarmertje in haar mandje maar nu heb ik het betere werk uit de kast gehaald.

Ik heb er heel wat van en ik verzamel ze na gebruik en wanneer er een eitje gekookt wordt, gaan ze erbij en zijn ze weer klaar voor gebruik.





Dit zijn de warmteplaatjes. Echt heel handig. Ze blijven zo'n acht uur lang warmte afgeven. Ze kunnen wel gevaarlijk zijn bij gebruik bij zwakke dieren zoals pasgeboren kittens en ernstig zieke dieren. Het is ook niet nodig om ze maximaal te verhitten (in de magnetron) en hoe dikker de laag stof erom heen is, is veiliger en hoe langer de warmteafgifte duurt.

Bij Sijntje staan de plaatjes achter haar mand in een redelijk besloten ruimte zodat de warmte blijft hangen. Ik heb meer van dit soort mandjes want Sijntje maakt nogal veel vies en dan kan ik haar zo weer een schone geven. Om mezelf een beetje schoon te houden, heb gebruik ik handdoeken wanneer ze bij me op schoot komt. Ze vindt het nog fijn ook om lekker ingepakt te worden.

Lekker ingepakt.

Vandaag kon ik het niet langer uitstellen - ik heb haar de eerste pil van een antibioticakuur moeten geven. Die had ik al een kleine week in huis maar ik wilde eerst nog wat anders uitproberen om haar van haar benauwdheid door slijmvorming af te helpen. Het hoestdrankje op homeopatische basis sloeg eerst heel goed aan maar vandaag vond ik dat ze meer nodig had. De lieve meid moet al zoveel slikken: Benekor voor haar nieren, Cerenia tegen de misselijkheid, Mirtazapine voor de eetlust (om de drie dagen) en de Diazepam, ook voor de eetlust. Ik hou in een boekje bij wat ik haar geef; soms 1/8 Diazepam en vaak de Mirtazapine vaker dan voorgeschreven. Alles staat of valt met haar eetlust en ik denk niet dat ze last heeft van de bijwerkingen. Haar een pil geven was vroeger geen feest; ze beet rustig in mijn vingers maar nu, als miss toothless, is dat dus geen probleem meer. Het geven is ook in een paar seconden gebeurd. Ik doe de kleine stukjes bij elkaar in een balletje Easypill en dat gaat heel makkelijk.


Dit boekje was van mijn moeder. Ideaal om er aantekeningen in te maken, past perfect in onze nieuwe keuken en het is een dierbare herinnering aan mijn moeder.