Ik ben zo trots op mezelf - ik kan nu zelf een vochtinfuus geven

Waar ik al zo lang bang voor was en de reden is waarom ik aan dit blog ben begonnen, dat Sijntje op een dag frequent vochtinfusen nodig zou gaan krijgen, is inmiddels een feit. Sijntje had weer een dip, at te weinig en dan is een nierpatiëntje snel uitgedroogd. Iedere dag, liefst twee keer naar de dierenarts is geen optie dus de dierenarts raadde aan om het thuis zelf te gaan geven. Ik moest de nodige huiver en angst om haar pijn te doen, overwinnen maar het lukte me. Sijntje houdt zich ook iedere keer uitstekend aan. Alsof ze begrijpt dat ze hier van opknapt. Na een paar keer heb ik het ook zonder Huiberts assistentie kunnen doen. Het infuus hangt in de kroonluchter boven de tafel en wanneer de naald erin zit, kan ik met het wieltje de snelheid van het infuus instellen. Het is niet te geloven hoe snel het vocht dan onder haar huidje loopt. Ik doe aan iedere kant 50 ml zodat ze even later als een kameeltje met afgezakte bultjes rondloopt.
Haar eetlust is ook weer heel acceptabel. Wel iedere keer wat anders. Net hebben we met Polly een strandwandeling gemaakt, een visje gegeten en voor het Sijnekind een paar reepjes makreelfilet meegenomen. Vanmorgen hielp een klein stukje makreel haar ook over het dooie punt om te gaan eten. Na het ontbijt heeft ze nog een hapje Carnibest met een lepel bouillon van kippenlevertjes en rijstwater gegeten. Het restant staat nu in een plastic zakje tegen het uitdrogen op kamertemperatuur voor een volgende poging.
Haar vorige ernstige dip werd veroorzaakt door een bronchitis. Daarvoor kreeg ze antibiotica en Dexamethason. Haar iets verstopte neusje kreeg ik weer helemaal normaal door te druppelen met fysiologisch water (pipetjes van Daro).

Sijntje was net opgeknapt van dip '81' toen het toch duidelijk was dat ze het niet op de onderhoudsdosering van de Dexamethason kon houden en een paar dagen later was ze zo slecht dat ze zelfs weer aan de antibiotica moest. Ik dacht echt dat we haar nu zouden gaan verliezen. Dit was het moment dat de dierenarts aangaf dat ze tweemaal daags een vochtinfuus moest gaan krijgen. Even later at ze weer hartstikke goed en we haalden opgelucht adem tot het me opviel dat ze zat te persen in de kattenbak. Omdat ze de Isogel tegen de obstipatie nu bijna niet binnenkrijgt, was het logisch te verwachten dat ze moeite met haar ontlasting had. Ik vond wel af en toe een keutel dus dit was geen zorgwekkende situatie, dacht ik. Tot ik wat bloeddruppeltjes zag - de arme meid had weer een blaasontsteking. Ik heb haar meteen Metacam tegen de pijn gegeven en het persgedrag verdween als sneeuw voor de zon. Natuurlijk nam ik weer contact met de dierenarts op. Dat ze bij herhaling problemen met haar blaas heeft, komt omdat haar urine door het vele drinken en de infusen zo waterig is dat er makkelijker een bacteriële infectie kan ontstaan. Ik besprak ook de mogelijkheid dat zij een maagprobleem zou kunnen hebben. Ik had namelijk op de website van dierenkliniek Wilhelmapark in Utrecht gelezen dat nierfalen maagklachten kunnen veroorzaken. Zo suf dat ik hier niet eerder aan had gedacht. Ik wíst dit! Sijntje heeft nu bij haar toch al royale medicatie ook een maagbeschermer én voor de blaasproblemen Cranberrypoeder.(dankzij de tips van de kattenvrienden die over het wel en wee over Sijntje op Facebook meelezen). Ik heb de Cranberry bij van VanderPigge gekocht, een potje met capsules voor de mens. De dosering voor mensen is 1 á 2 per dag dus ik geef Sijntje een kleine kwart. Omdat ze van de maagbeschermer, een vloeistof, Siseral Drops, soms wanneer het niet perfect achterin haar bekje belandde, enorm ging speekselen, bedacht ik als oplossing om dit in de capsule met het beetje Cranberrypoeder erbij te doen. Het is wel een grote capsule maar het lukt me om die er bij haar in te krijgen. Dit bevalt me, én Sijntje, uitstekend. Eerder mengde ik de poeder met wat Convalescence Diet poeder en wat water in een eierdopje en gaf ik het met een spuitje. Het handigste spuitje om bijv. ook geprakte Hill's AD blikvoer te geven is het 'konijnenspuitje'. Deze kost een euro, de andere zijn gratis, maar deze is het geld dubbel en dwars waard.

Fotootjes gemaakt toen Sijntje met een volle buik zich uitermate tevreden zich lag te wassen .

Vanwege haar kwetsbare nieren had de dierenarts geadviseerd om Sijntje Onsior tegen de pijn te geven i.p.v. de Metacam. Prima, dacht ik. Ik had de bijsluiter niet gelezen en was allang tevreden dat Sijntje zich weer goed voelde. Toen ik me afvroeg of het verstandig was om met dit middel te stoppen, zocht ik er voor de nacht op het internet informatie over op. Wat ik las, was niet goed voor mijn nachtrust: je moest het niet geven wanneer een kat ook cortisonen gebruikte en het was ook niet ideaal voor haar nieren. Vanmorgen bleek er niet echt iets met haar aan de hand te zijn en deze pilletjes krijgt ze dus alleen wanneer ze geen cortisonen (= Dexamethason) meer krijgt. Nu was ik al erg laag met de onderhoudsdosering dus evt. kan ik daar mee stoppen.
Met het vocht van de dagelijkse infusen en de maagbeschermer naast de medicatie tegen de misselijkheid en voor de eetlust kunnen we vast weer een heel eind komen. Ik heb nu ze geen pijnbestrijder heeft gehad heb ik haar nog niet zien persen wat er op zou kunnen wijzen dat de blaasontsteking weg is. Terwijl ik dit aan het tikken was, hoorde ik Sijntje op haar kattenbak (met een nieuw soort korrels, het heet iets als Silica en is echt geurvrij) maar tot mijn opluchting was ze daar al weer weg toen ik daar aankwam.

Dit filmpje heb ik gemaakt toen ze lekker stond te eten. Zo wanhopig als je kan zijn wanneer je kat alle lekkere hapjes die je voorzet, niet wil, zo blij kan je zijn wanneer ze wel eet.

Sijntje eet

Net heeft ze weer een hapje gegeten. Ik denk dat het helpt dat ze geen lege maag krijgt en vaak kleine beetjes moet krijgen. Ze kon kiezen uit een tapasje van Carnibest Lam-mix en hetzelfde met wat kippenlevertjes-rijstmix. Nu konden de kippenlevertjes haar niet bekoren en at ze alleen de Carnibest op.

Deze link mag hier niet ontbreken. Op deze pagina is zo duidelijk uitgelegd hoe je je eigen dier thuis vochtinfusen kan geven: het geven van vochtinfusen 

Weer twee maanden verder

Al bijna twee maanden hier niets geschreven. Over het algemeen ging het ook best goed al waren er wel de nodige dips. De grootste was haar benauwdheid. Ze moest echt knokken om voldoende lucht binnen te krijgen. De dierenarts noemde het persen. Ik herkende deze manier van ademhalen van sommige dieren van vroeger tijdens hun laatste levensperiode (en van mezelf toen het ziekenhuis blunderde en niet ontdekt was dat mijn longen vol vocht zaten).
Ik ging dus met lood in mijn schoenen met Sijntje naar de dierenarts, voorbereid op het ergste: zo benauwd zijn, is geen kwaliteit van leven! Wat was ik opgelucht toen bleek dat Sijntjes benauwdheid voornamelijk veroorzaakt werd door bronchitis. Daar was wat aan te doen en dankzij een injectie met een ontstekingsremmer en eentje met antibiotica knapte ze zienderogen op. De aansluitende pillenkuur sloeg ook uitstekend aan en Sijntje kreeg weer een perfecte eetlust. Voor iedereen een verademing. Alleen toen de kuren klaar waren, stortte haar eetlust weer in. Ze mocht nog een twee keer antibiotica en ook kreeg ze opnieuw prednison. Echt gezond is dit allemaal niet voor haar maar niet of slecht eten en je ziek voelen, is het ook niet. Naast die bronchitis had ze ook last van een licht verstopte neus wat hinderlijk voor haar was. Dat kregen we weer helemaal goed door ze te druppelen met fysiologisch zout. Alleen nu is de antibioticakuur weer klaar en haar eetlust is dus weer dramatisch slecht. Ik heb de dosis Mirtazipine iets verhoogd en er zit voor vandaag gelukkig weer wat eten in. Straks kijken of ze wat gekookte vis wil. Alle 'spannende' blikjes etc. die we speciaal voor haar hebben gekocht, maken weinig indruk. Wanneer zij zich goed voelt, eet ze gewoon met de andere katten mee. Carnibest, lamshart, kippenlevertjes, reepjes rundvlees, gehakte kippennekjes, gekookte kuikens etc.

Ze zag er de laatste tijd hartstikke goed uit. Ze was goed op gewicht en haar oogjes stonden, voor een oud kwakkelig diertje, heel goed.

Met de heatpads die we in de magnetron kunnen verwarmen, blijft Sijntje minstens acht uur lang warm.

Ze moet wat pillen slikken. Om vergissingen te voorkomen, schrijf ik alles op.

Gezellig bij het baasje.

In de trui van het baasje is nog beter!

Haar hemelmandje met een overhangende handdoek is het helemaal.

Ik vraag me af of het instorten van haar eetlust niet door een sluimerde maagzweer komt. Bij mensen wordt dit met antibiotica bestreden maar je moet wel het juiste type antibiotica hebben om de bacteriële infectie daar afdoende te bestrijden. Sijntje krijgt nu breedspectrum AB en mogelijk is er iets specifieks voor haar te vinden. Geen idee hoe bepaald moet worden welk soort ze daarvoor moet krijgen. Een maagonderzoek zonder narcose doe ik haar niet aan (ik weet hoe dat voelt) maar een narcose is op haar leeftijd met haar nierfalen ook niet ideaal. Ik ga aan de dierenarts vragen wat de mogelijkheden zijn.